przedwiośnia.

"I woke up and I was stuck in a dream

And you were there, you were tearing up everything"

Droga krajowa nr 653. Zawsze prowadzi mnie w jedną stronę. Znana na pamięć. Niezmienna, choć czasami coś się w niej zmienia- plakaty i afisze na tablicach ogłoszeń, twarze na przystankach, niepotrzebne ronda z dotacji unijnych. Szyba jest ekranem. Obrazy się przewijają, zmieniają pory roku, dni i pory odjazdów. Szarość męczy widza już w połowie trasy. Przecinamy brązowawą, mętną żyłę rzeki o nazwie "Ulga Macochy". Dalej już tylko smutne, puste, bocianie gniazda. Betonowe słupy. Domy z betonu. Kilka opustoszałych progów. Pamiętam jak zastanawialiśmy się kto mógł mieszkać w tych opuszczonych domach, co się stało i czy lokatorzy byli tam szczęśliwi...ale czy szczęśliwi ludzie opuszczają swoje domy? Zamykam oczy, droga jeszcze się nie kończy. Pola, pełne umęczonej pracą, na ludzkie żołądki, ziemi. Nie muszę otwierać oczu, wiem, że tam są. Brudne przedwiośnia, po zimach zbolałe. 

Jak ja.

---

/shoes- lovelywholesale.com / sweater-h&m/ skirt, sunglasses-@/ coat- new yorker/ bag- vintage+diy/